دولت یازدهم که از بدو روی کار آمدن خود شعار «تدبیر و امید» را در تمامی عرصه ها از جمله عرصه مهم و حیاتی فرهنگ و هنر سرفصل برنامه های خود قرار داده بود گویا همچنان که در بسیاری از عرصه ها به بن بست رسیده در عرصه فرهنگی و هنری نیز خود را در بن بست تاریکی می بیند و از همین رو است که دست اندرکاران برخی نهادهای سینمایی اش با توسل جستن به روش های پوسیده و فناتیک می خواهند مانع نقد سینماگرانی شوند که اغلب آن ها از فعالان مطرح، متعهد و انقلابی در حوزه های تخصصی بوده و در ادوار مختلف، بدون چشمداشت و تنها با نگاهی کاملاً دلسوزانه و با هدف بهینه سازی و اصلاح امور، انتقادات خود را بیان داشته اند.

چنین روش پوسیده ای توسط مدیران سینمای دولت یازدهم در حالی صورت می گیرد که رهبر معظم انقلاب اسلامی بارها و بارها و به کرات در سخنرانی های خود که در مناسبت های مختلف انجام شده است نسبت به وضعیت فرهنگی کشور ابراز تأسف کرده اند و خواستار توجه جدی مسئولان فرهنگی به این عرصه شده اند؛ به عنوان نمونه ایشان روز یکشنبه ۱۶ خردادماه در اولین دیدار رسمی شان با نمایندگان منتخب مردم در دهمین مجلس شورای اسلامی فرمودند: «مسأله فرهنگ، مسأله مهمی است و در بلندمدت از اقتصاد مهم ‌تر است، من در مسأله فرهنگ احساس یک ولنگاری می‌کنم؛ چه در تولید کالاهای فرهنگی مفید و چه در جلوگیری از کالاهای مضر فرهنگی.»!

اما گویا مدیران فرهنگی و به ویژه مدیران سینمای کشور مایلند چشم و گوش خود را به روی ولنگاری شدید فرهنگی که در سینمای کشور به وجود آمده ببدند و از سوی دیگر هیچ گونه توجهی به مشکلات معیشتی هزاران سینماگری که مدت ها است با مشکلات متعددی نظیر نبود بیمه پایه، عدم تأمین مسکن، نبود امنیت شغلی و... روبرو هستند نداشته باشند و به همین دلیل است که اگر گاهاً برخی از سینماگران از وضعیت موجود ابراز گلایه می کنند فوراً آن ها را مورد تهدید و ارعاب قرار می دهند که اگر به مصاحبه های برحق خود ادامه دهند برای همیشه در سینمای ایران بایکوت خواهند شد.

به عنوان نمونه یکی از سینماگران مطرح سینمای کودک و نوجوان به دلیل آنکه سال گذشته در میزگردی در رابطه با معضلات و مشکلات متعددی که در سینمای کودک وجود دارد و تمامی اهالی سینما به آن آشنا هستند حضور پیدا کرده تهدید شده که از کار خود برکنار شود و یا در نمونه ای دیگر یکی دیگر از سینماگران همین حوزه بارها مورد تهدید برخی مدیران سازمان سینمایی قرار گرفته و به او گفته اند به دلیل انتقادهایش است که کمتر به او اجازه کار و تولید فیلم داده می شود و او مدت ها است بلاتکلیف و بیکار مانده!

یکی دیگر از سینماگران پیشکسوت که در حوزه تولید آثار مستند و سینمایی فعالیت های چشمگیری دارد نیز بعد از انجام چندین مصاحبه و نقد عملکرد مدیران سینمای کشور در تفکیک و جداسازی بخش های ملی و بین الملل جشنواره فیلم فجر از یکدیگر مورد تهدید شدید مدیران سینمایی قرار گرفته و از او خواسته شده تا هرگز با رسانه هایی که فریاد برحق سینماگران را منعکس می کنند گفتگو نداشته باشد.

همین اقدام توسط یکی از مدیران میانی سازمان سینمایی در رابطه با یکی از تهیه کنندگان مطرح سینمای دفاع مقدس نیز صورت گرفته و به او گفته شده که اگر بخواهد همچنان با لحن تند در رابطه با عدم حمایت مسئولان سینمایی از سینمای مهجور و از یاد رفته دفاع مقدس مصاحبه کند دیگر فیلم هایش جایی در اکران و حضور در جشنواره های سینمایی نخواهند داشت.

از این دست تهدیدات قرون وسطایی به جای پاسخگویی (که باید در رأس امور تمامی مدیران دستگاه های فرهنگی و هنری باشد) این پرسش را به وجود می آورد که مسئولان سینمای کشور را به کدامین سمت و سو می برند؟

مدیران سینمایی باید آگاه باشند که این رویه غلط در جامعه اسلامی ایران برای هر انسان آزاد اندیشی دشوار است و نیاز است تا مراجع نظارتی به خصوص در کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی نسبت به این قبیل اتفاقات ناشایست واکنش جدی نشان دهند.

در نهایت ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که بهتر است مدیران سینمای کشور در سازمان سینمایی و نهادهای تابعه، خانه سینما و... به جای تهدید و ارعاب سینماگران برای بیان حرف های برحق شان به فکر رفع مشکلات معیشتی آن ها باشند تا دیگر شاهد نگارش و انتشار نامه های سرگشاده چند صد نفره سینماگران مبنی بر وضعیت بسیار بد زندگی شان نباشیم؛ بهتر است مدیران سینمای کشور تدبیر جدی و اساسی برای رفع مشکلات و موانع متعددی که برای تولید و اکران آثار سینمایی وجود دارد داشته باشند و سعی کنند تبعیض های موجود و رایج در سینمای کشور را از بین ببرند و به جای آنکه تنها از برخی افراد خاص در حلقه مشاوران شان بهره مند شوند از نظرات تمامی اهالی زحمتکش سینمای کشور برای رشد و ارتقای هنر هفتم بهره ببرند و خود را از سینماگران جدا ندانند که هرچند محصول کار سینماگران دیدنی است ولی خود آنها و شخصیت وجودیشان شنیدنی است و باید آن ها را شنید!